Paxariño Azul (traducido por Maria BC @venhosendominha)

Paxariño azul, vinte voar esta mañá.
Como te vin onte, antonte incluso.
Creí que te vía voar antes de verte por primeira vez.
Paxariño azul, vinte voar esta mañá.
Ou soñeite? Paxariño, sempre que voas é fermoso
porque sempre que voas é para irte.
Paxariño azul, encántasme porque tes tres azuis.
Un forte, un triste e un misterioso.
Paxariño azul, quería sacarche unha foto;
pero, ho, meu paxariño azul,
non hai nada que capture,
nin sequera a miña melancólica memoria,
ese lume azul que coas túas cores se confunde!

Paxariño azul, eu quixen capturarte.
Sentir a suave plumaxe do teu peito,
que me olles coa túa cara preciosa de xenio malhumorado.
Paxariño azul, fixen incluso unha trampa,
torpe como as miñas torpes mans,
paxariño azul, por favor non leas este parágrafo.
É un parágrafo imperfecto,
que só pretende,
paxariño,
capturarte; pero paxariño,
dime, se non é na túa fuxida,
onde está o lume da túa arte?

Paxariño azul, vinte esta mañá.
Vinte ou soñeite?
Paxariño azul, eu nin sei como é o teu canto.
Ás veces camiño, con pasos azuis e tristes,
perdido na túa lembranza.
E paseniño, paxariño,
paseniño...
Coloco abertos os meus cinco poetas nunha árbore.
Oh, paxariño, non hai ninguén que me fale do teu canto!

Traducido a la dulce lengua gallega por la poeta  Maria BC ( @venhosendominha )